poniedziałek, 30 stycznia 2012

WAŻNE POSTACIE


WAŻNE  POSTACIE


GENERAŁOWIE:



























































































































































































































































Generał Major Ziemiański
Józef Bielak
Ludwik Kamieniecki
Józef Kimbar
Franciszek Ksawery Niesiołowski
Michał Piotrowski
Józef Poniatowski
Michał Wedelstedt
Józef Wodzicki
Ignacy Wodziński
Florian Ziółkowski




 GENERAŁ MAJOR ZIEMIAŃSKI – ranga generalska w czasie insurekcji kościuszkowskiej. Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej Tadeusz Kościuszko powołał generałów Majorów Zimiańskich w województwach i ziemiach Korony, a w Wielkim Księstwie Litewskim również w powiatach.


JÓZEF BIELAK  - (ur. 1741 w Łowczycach pod Nowogródkiem, zm. 11 czerwca 1794) – generał major wojsk polskich, Tatar litewski, muzułmanin. Herbu BielakTatar litewski ze starej rodziny tatarskiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów – był synem Osmana i Reginy z Rudnickich. w 1761 został rotmistrzem w pułku gen. Czymbaja Murzy Rudnickiego, który to pułk był przydzielony do dworu saskiego do 1764 roku




 LUDWIK KAMIENIECKI - herbu Pilawa (ur. 1758 na Podolu – zm. 1816 Warszawa) – generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego, zaufany, bliski współpracownik i towarzysz walk ks. Józefa Poniatowskiego. Mason.Wychowywał sie na dworze Franciszka Potockiego w Krystynopolu.




 JÓZEF KIMBAR - herbu własnego vel Siekierz (ur. ok. 1750 – zm. po 1800) – stolnik upicki, poseł na sejm grodzieński (1793), starosta tarwidowski (1775), sędzia i pisarz grodzki upicki (1776), podczaszy (1781), podstoli (1783), stolnik upicki (od 1787).




FRANCISZEK KSAWERY NIESIOŁOWSKI - hrabia herbu Korzbok (ur. 1771 Lachowicze – zm. 1845) – generał powstania kościuszkowskiego, generał brygady armii Księstwa Warszawskiego, generał brygady Królestwa Polskiego, generał brygady powstania listopadowego, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 8 sierpnia 1831, poseł na Sejm w 1830.


MICHAŁ PIOTROWSKI - (ur. 1771 Falenica - zm. 1825 Warszawa), generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.Ukończył Korpus w Warszawie i służył w 1 Wielkopolskiej Brygadzie Kawalerii Narodowej. Zakończył w niej służbę w 1794 jako wicebrygadier. Od lipca 1794 dowódca odcinka obrony Wisły k. Warszawy, mianowany na generała.




JÓZEF PONIATOWSKI - książę herbu Ciołek (ur. 7 maja 1763 w Wiedniu, zm. 19 października 1813 pod Lipskiem) – polski generał, minister wojny i Wódz Naczelny Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego, marszałek Francji.




MICHAŁ WEDELSTEDT - (ur. 1757, zm. 1828) – generał major wojsk koronnych. Litwin z pochodzenia.Od wczesnej młodości służył w wojsku pruskim. Od 1789 w Wojsku Polskim w stopniu rotmistrza m.in. adiutant księcia Ludwika Wirtemberga.W wojnie z Rosją 1792 major . Odznaczył się w bitwie pod Dubienką.




JÓZEF WODZICKI - herbu Leliwa, syn Piotra (ur. ok. 1750 w Granowie, zm. 1794) – generał major wojsk koronnych, uczestnik powstania kościuszkowskiego.W latach 1770-1776 przesłużył 6 lat w armii saskiej, w której doszedł do stopnia porucznika.


IGNACY WODZIŃSKI - herbu Jastrzębiec (ur. 1745 – zm. 1815) – generał-major od 1791, od 1793 generał-lejtnant, komendant Szkoły Rycerskiej w latach 1793-1794, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, wolnomularz. W 1794 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1790 został kawalerem Orderu Swiętego Stanisława.


FLORIAN ZIÓŁKOWSKI  - generał-major wojsk koronnych.Od 1766 kształcił się w Korpusie Kadetów. Od 1772 był podoficerem Gwardii Pieszej Koronnej, w 1774 kupił patent podporucznik w 13 regimencie pieszym. Kontroler finansów w Dywizji Wielkopolskiej.



 

środa, 25 stycznia 2012

ROZBIORY POLSKI


 ROZBIORY POLSKI

PIERWSZY ROZBIÓR POLSKI :

Droga do pierwszego rozbioru

Pierwszy rozbiór Polski poprzedził sejm konwokacyjny i elekcyjny w 1764 roku, które odbyły się pod protektoratem carycy Katarzyny II. W następstwie przeprowadzone zostały reformy administracyjne (powołano komisje wojskowe i skarbowe, uchwalono nowy regulamin obrad sejmowych, ustanowiono cło generalne ) , królem Rzeczypospolitej został kandydat Katarzyny II - Stanisław August Poniatowski.

W II połowie XVIII wieku wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej znalazły się w kręgu zainteresowań Rosji i Prus. Pretekstem była obrona swoich współwyznawców wobec zniesienia praw politycznych dla innowierców. W 1766 roku sejm nie zgodził się na przyznanie praw politycznych innowiercom, w konsekwencji z inicjatywy Rosji i Prus zawiązały się dwie konfederacje domagające się przywrócenia praw. W tym samym czasie powstała w Radomiu konfederacja katolicka pod przywództwem wojewody wileńskiego Karola Radziwiłła.

Prawa kardynalne (1768) Na zwołanym w 1767 roku sejmie zostały przywrócone prawa dysydentom z inicjatywy rosyjskiego ambasadora Mikołaja Repnina, który to narzucił swój postulat. Uchwalono prawa kardynalne, których gwarantem była caryca Katarzyna II. Do praw tych należą: wolna elekcja, liberum veto, prawo wypowiadania królowi posłuszeństwa, szlachcie przyznano wyłączne prawo do sprawowania urzędów i własności dóbr ziemskich. Ustępstwa wobec Rosji spowodowały zahamowania procesu reform kraju, a także wywołały konfederację barską.

Konfederacja barska (1768 - 1771 ) proklamowała walkę w "obronie wiary i wolności". Niezależność Rzeczypospolitej od Katarzyny II oraz wycofanie wojsk rosyjskich z ziem Rzeczypospolitej. Minusami konfederacji były zła organizacja oraz jej tradycyjne uzbrojenie. Konfederaci liczyli na pomoc Francji, Turcji, Austrii - państw zainteresowanych osłabieniem Rosji. Nadzieja pojawiła się w roku 1768 wraz z wypowiedzeniem wojny Rosji przez Turcję. W obawie przed rosnącymi zwycięstwami Rosji w wojnie z Turcją, Francja rozpoczęła finansową pomoc Rzeczypospolitej. Aby zachować równowagę sił w Europie dwa państwa: Austria i Prusy skłoniły Rosję do porozumienia, na mocy, którego Rosja zagarnie zdobycze terytorialne Turcji, a państwa te wezmą udział w rozbiorze Polski.

Pierwszy rozbiór

5 sierpnia 1772 roku w Petersburgu został podpisany traktat rozbiorowy Polski przez Austrię, Prusy i Rosję. Na mocy traktatu :


Rosja zagarnęła:

- tereny leżące po prawym brzegu Dźwiny i lewym Dniepru

- województwa inflanckie, płockie, witebskie

Prusy:

- województwo pomorskie bez Gdańska

- województwo malborskie z Warmią

- województwo chełmińskie bez Torunia

- część województwa poznańskiego, gnieźnieńskiego, inowrocławskiego i brzesko - kujawskiego

Austria:

- część województwa krakowskiego

- część województwa sandomierskiego

- województwo ruskie ze skrawkami ziemi chełmińskiej.

- część województwa lubelskiego


DRUGI ROZBIÓR POLSKI :


Drugi rozbiór

Czynnikiem, który sprzyjał dokonaniu II rozbioru była sytuacja jaka panowała w Polsce, nieudolność rządów targowiczan oraz chaos i kłótnie, spowodowały, że Katarzyna II zgodziła się na II rozbiór Polski. Został on również poprzedzony porozumieniami Rosji i Austrii oraz Rosji i Prus w 1792 roku.

23 stycznia 1793 nastąpił II rozbiór polski, jako powód podano konieczność zahamowania "zarazy jakobińskiej" jaka szerzy się w Polsce. Traktat rozbiorowy został ratyfikowany przez Sejm Rozbiorowy w Grodnie w tym samym roku. Zgodnie z postanowieniem traktatu następujące państwa otrzymały:

Prusy:

- resztę Wielkopolski

- Toruń, Gdańsk

- województwa : płockie, sieradzkie, kaliskie

Rosja:

- resztę województwa płockiego
- wschodnie części województw: wileńskiego, mińskiego, nowogrodzkiego, litewskiego,

- województwa: podolskie, kijowskie, racławskie

Austria z powodu wojny z Francją nie wzięła udziału w II rozbiorze Polski.
 
TRZECI ROZBIÓR POLSKI :

Trzeci rozbiór-był to ostateczny zabór polskich ziem, jakiego dokonały Rosja, Prusy oraz Austria na podstawie podpisanego 24 października 1795 roku traktatu. Zaborcy powoływali się w nim na rewolucyjne zagrożenie ze strony Rzeczpospolitej. Bezpośrednią przyczyną rozbioru stało się powstanie kościuszkowskie( 24 marca 1794r.).Po przewlekłych sporach ustalono granice rozbiorów. Przy podziale nie kierowano się żadnymi kryteriami narodowościowymi ani gospodarczymi.
Prusy - opanowały większość Mazowsza i tereny litewskie pod Niemnem, razem 48 tys. km2 i ok. 1 mln ludności.
Austria - uzyskała Małopolskę między Pilicą z Bugiem z częścią Podlasia i Mazowsza, razem 47 tys. km2 i 1,5 mln mieszkańców.
Rosja - opanowała obszary leżące na wschód od rzek Niemen oraz Bugu wraz z Wilnem, razem 120 tys. km2 i 1,2 mln ludności.
W ten sposób po ponad 800 latach istnienia Polska miała przestać istnieć. Całkowity rozbiór terytorium nie tylko państwowego, ale i narodowego był faktem wyjątkowym. Los Rzeczpospolitej został w znacznym stopniu przesądzony przez własne błędy i egoizm szlachty i magnatów, przez niedomogi ustroju politycznego, który spychał państwo na skraj anarchii. Własne zaniedbania Polaków nie uzasadniają przy tym postępowania zaborców. Poprzez rozbiory zostały naruszone najbardziej elementarne podstawy współżycia międzynarodowego. Były aktem bezwzględnej przemocy, nieliczącej się z wolą mieszkańców. Przemocy, której jedynym usprawiedliwieniem miała być rzekoma racja stanu silniejszego sąsiada. Nastąpił kres państwa polskiego, które na 123 lata zniknęło z mapy Europy. Rzeczpospolita przestała istnieć, ale pozostał naród, język i tradycja. Zaborcy zlikwidowali państwowość polską, lecz nie potrafili unicestwić polskości.

wtorek, 24 stycznia 2012

SKUTKI

 SKUTKI




- likwidacja państwa polskiego

- Stanisław August Poniatowski abdykował, po czym wyjechał do Rosji, stając się de facto zakładnikiem carycy Katarzyny II.
- najwybitniejszych przywódców wywieziono do Petersburga, innych internowano w więzieniach austriackich i pruskich.
-Żołnierzy wcielano do armii zaborczych.
-liczny udział chłopów i mieszczaństwa w powstaniu kościuszkowskim miał istotny wpływ na rozbudzenie świadomości narodowej najszerszych warstw społeczeństwa i sprzyjał przyszłemu kształtowaniu się nowoczesnego pojęcia narodu.

 

 

 

 

sobota, 21 stycznia 2012

PRZYCZYNY

PRZYCZYNY

 - utrata suwerenności Polski po II rozbiorze
- sprzyjajaca sytuacja miedzynarodowa
- dążenie do uzyskania pomocy Francji
- kryzys gospodarczy w RP
- działalnośc konspiracyjna
- działalnośc emigracji politycznej
- wpływ ideologi liberalizmu
- konserwatywne nastawienie szlachty
- walka z Prusami i Rosją



POWSTANIE KOŚCIUSZKOWSKIE

                                      POWSTANIE ( INSUREKCJA ) KOŚCIUSZKOWSKA

Insurekcja kościuszkowska – polskie powstanie narodowe przeciw Rosji i Prusom w 1794. 

Po II rozbiorze grupa patriotów rozpoczęła przygotowania do kolejnej walki o utrzymanie niepodległości państwa i zorganizowała insurekcje , czyli zbrojne powstanie. Wodzem powstania został mianowany Tadeusz Kościuszko. 24 marca 1794 r. na rynku w Krakowie w śród wielkiego entuzjazmu zebranego tłumu ogłoszono akt insurekcji , w którym zapowiedziano walkę o przywrócenie wolności ojczyzny. Kościuszko na czele 4000 żołnieży wyruszył w kierunku Warszawy. Pod Racławicami doszło do bitwy, w której wojska polskie pokonały przeważające siły Rosjan. W boju szczególnie zasłużyli się kosynierzy - chłopi uzbrojeni w kosy . Aby zapewnić znaczny udział mchłopów w insurekcji , Kościuszko wydał w miejscowości Połaniec tzw. uniwersał połaniecki , który miał znieść poddaństo , czyli zależność osobistą chłopów od szlachty , a chłopom słuzącym w wojsku zmieniejszyc wymiar pańszczyzny . Niestety , działania te trafiły na opur szlachty i nie przyczyniły sie do zwiekszena liczebności armi. Tm czasem przeciw powstańco ruszyły zjednoczone armie rosyjska i pruska . Najcieższe walki toczyły sie o Warszawe . Ludność stolicy - przedewszytkim rzemieślinicy , służba domowa i biedota miejska - chyciła za broń . Prxzewaga wroga była jednak ogromna . Rosjanie po wkroczeniu do Warszawy dokonali mordu ludności cywilnej . osamotnieni polacy byli zkazani na klęske , powstanie upadło . W 1795 roku Rosja , Austria i Prusy dokonały III rozboiru Rzeczpospolitej . Państwo polskie przestało istmieć. 


piątek, 20 stycznia 2012

SPIS TREŚCI

 SPIS TREŚCI 
  1. Witajcie
  2. Powstanie Kościuszkowskie
  3. Przyczyny
  4. Skutki 
  5. Rozbiory Polski
  6. Ważne postacie
  7. Plan wydarzeń
  8. Najważniejsze daty
  9. Pojęcia
  10. Ocena Powstania Kościuszkowskiego
  11. Dlaczego Powstanie upadło
  12. Sprawdzian wiadomości

WITAJCIE


WITAJCIE !!!
Witamy Was na naszej stronce pt." Powstanie Kościuszkowskie ". Na naszym blogu znajduje się wiele ciekawych i ważnych informacji . Mamy też "spis treści" , który ułatwi wyszukiwanie danego tematu  :).
Na portalu możecie zadawać nam pytania na  , które  w miarę możliwości odpowiemy. Chciałybyśmy Was prosić by nie używać niecenzuralnych  słów ani zwrotów .Życzymy miłego korzystania z naszej stronki .
                                     
                                                                                                        
                                                                         HISTORI@