WAŻNE POSTACIE
GENERAŁOWIE:
Generał Major Ziemiański
Józef
Bielak
Ludwik
Kamieniecki
Józef
Kimbar
Franciszek
Ksawery Niesiołowski
Michał
Piotrowski
Józef
Poniatowski
Michał
Wedelstedt
Józef
Wodzicki
Ignacy
Wodziński
Florian
Ziółkowski
JÓZEF BIELAK - (ur. 1741 w Łowczycach pod Nowogródkiem,
zm. 11 czerwca 1794) – generał major wojsk polskich, Tatar litewski, muzułmanin.
Herbu BielakTatar litewski ze starej rodziny tatarskiej w Rzeczypospolitej
Obojga Narodów – był synem Osmana i Reginy z Rudnickich. w 1761 został
rotmistrzem w pułku gen. Czymbaja Murzy Rudnickiego, który to pułk był
przydzielony do dworu saskiego do 1764 roku
LUDWIK KAMIENIECKI - herbu Pilawa (ur. 1758 na Podolu – zm. 1816 Warszawa) – generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego, zaufany, bliski współpracownik i towarzysz walk ks. Józefa Poniatowskiego. Mason.Wychowywał sie na dworze Franciszka Potockiego w Krystynopolu.
MICHAŁ PIOTROWSKI - (ur. 1771 Falenica - zm. 1825 Warszawa), generał brygady armii Księstwa
Warszawskiego.Ukończył Korpus w Warszawie i służył w 1 Wielkopolskiej Brygadzie
Kawalerii Narodowej. Zakończył w niej służbę w 1794 jako wicebrygadier. Od
lipca 1794 dowódca odcinka obrony Wisły k. Warszawy, mianowany na generała.
MICHAŁ WEDELSTEDT - (ur. 1757, zm. 1828) – generał major wojsk koronnych. Litwin z pochodzenia.Od wczesnej młodości służył w wojsku pruskim. Od 1789 w Wojsku Polskim w stopniu rotmistrza m.in. adiutant księcia Ludwika Wirtemberga.W wojnie z Rosją 1792 major . Odznaczył się w bitwie pod Dubienką.
JÓZEF WODZICKI - herbu Leliwa, syn Piotra (ur. ok. 1750 w Granowie, zm. 1794) – generał major wojsk koronnych, uczestnik powstania kościuszkowskiego.W latach 1770-1776 przesłużył 6 lat w armii saskiej, w której doszedł do stopnia porucznika.
FLORIAN ZIÓŁKOWSKI - generał-major wojsk koronnych.Od 1766 kształcił się w Korpusie Kadetów. Od
1772 był podoficerem Gwardii Pieszej Koronnej, w 1774 kupił patent podporucznik
w 13 regimencie pieszym. Kontroler finansów w Dywizji Wielkopolskiej.
GENERAŁ MAJOR ZIEMIAŃSKI – ranga generalska w czasie insurekcji kościuszkowskiej. Najwyższy
Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej Tadeusz Kościuszko powołał generałów Majorów
Zimiańskich w województwach i ziemiach Korony, a w Wielkim Księstwie Litewskim
również w powiatach.
LUDWIK KAMIENIECKI - herbu Pilawa (ur. 1758 na Podolu – zm. 1816 Warszawa) – generał dywizji armii Księstwa Warszawskiego, zaufany, bliski współpracownik i towarzysz walk ks. Józefa Poniatowskiego. Mason.Wychowywał sie na dworze Franciszka Potockiego w Krystynopolu.
JÓZEF KIMBAR - herbu własnego vel
Siekierz (ur. ok. 1750 – zm. po 1800) – stolnik upicki, poseł na sejm
grodzieński (1793), starosta tarwidowski (1775), sędzia i pisarz grodzki upicki
(1776), podczaszy (1781), podstoli (1783), stolnik upicki (od 1787).
FRANCISZEK KSAWERY NIESIOŁOWSKI - hrabia herbu Korzbok (ur. 1771 Lachowicze – zm. 1845) –
generał powstania kościuszkowskiego, generał brygady armii Księstwa
Warszawskiego, generał brygady Królestwa Polskiego, generał brygady powstania
listopadowego, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 8 sierpnia 1831, poseł
na Sejm w 1830.
JÓZEF PONIATOWSKI - książę herbu Ciołek (ur. 7 maja 1763 w Wiedniu, zm. 19
października 1813 pod Lipskiem) – polski generał, minister wojny i Wódz
Naczelny Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego, marszałek Francji.
MICHAŁ WEDELSTEDT - (ur. 1757, zm. 1828) – generał major wojsk koronnych. Litwin z pochodzenia.Od wczesnej młodości służył w wojsku pruskim. Od 1789 w Wojsku Polskim w stopniu rotmistrza m.in. adiutant księcia Ludwika Wirtemberga.W wojnie z Rosją 1792 major . Odznaczył się w bitwie pod Dubienką.
JÓZEF WODZICKI - herbu Leliwa, syn Piotra (ur. ok. 1750 w Granowie, zm. 1794) – generał major wojsk koronnych, uczestnik powstania kościuszkowskiego.W latach 1770-1776 przesłużył 6 lat w armii saskiej, w której doszedł do stopnia porucznika.
IGNACY WODZIŃSKI - herbu Jastrzębiec
(ur. 1745 – zm. 1815) – generał-major od 1791, od 1793 generał-lejtnant,
komendant Szkoły Rycerskiej w latach 1793-1794, uczestnik insurekcji
kościuszkowskiej, wolnomularz. W 1794 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1790
został kawalerem Orderu Swiętego Stanisława.